карта́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; незак.

Вымаўляць нячыста, няправільна гукі «р» або «л».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карта́віць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. карта́ўлю карта́вім
2-я ас. карта́віш карта́віце
3-я ас. карта́віць карта́вяць
Прошлы час
м. карта́віў карта́вілі
ж. карта́віла
н. карта́віла
Дзеепрыслоўе
цяп. час карта́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карта́віць несов. карта́вить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карта́віць, ‑таўлю, ‑тавіш, ‑тавіць; незак.

Вымаўляць начыста, няправільна гукі «р» або «л». Калі .. [Васіль] хваляваўся, то пачынаў прыкметна картавіць. Шамякін. Гаворка .. [Адэліны] была нейкая птушыная, яна не то картавіла, не то прыкідвалася, што картавіць, і, мабыць, лічыла, што вельмі хораша гаворыць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карта́віць ’гаварыць картава’, да карта́вы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карта́вить несов. карта́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закарта́віць, ‑таўлю, ‑тавіш, ‑тавіць; зак.

Разм. Пачаць картавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грасі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Вымаўляць гук «р» на французскі манер; картавіць.

[Ад фр. grasseyer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Карта́ць ’картавіць’ (Янк. II). Алеграформа ад картавіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірта́ць ’картавіць’ (Сл. паўн.-зах.). Да кіртавіць. Гл. картавіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)