картава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. картава́нне
Р. картава́ння
Д. картава́нню
В. картава́нне
Т. картава́ннем
М. картава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

картава́нне ср., разг. тасо́вка ж.; см. картава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

картава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. картаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што (разм.).

Перамешваць карты ў калодзе.

|| наз. картава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тасо́вка ж. тасо́ўка, -кі ж., тасава́нне, -ння ср., картава́нне ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)