карса́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марскі разбойнік, пірат.

|| прым. карса́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карса́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карса́р карса́ры
Р. карса́ра карса́раў
Д. карса́ру карса́рам
В. карса́ра карса́раў
Т. карса́рам карса́рамі
М. карса́ру карса́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карса́р м., ист. корса́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карса́р, ‑а, м.

Марскі разбойнік, пірат. // Разбойніцкае судна.

[Іт. corsaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корса́р мор., ист. карса́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)