каро́ставы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́ставы каро́ставая каро́ставае каро́ставыя
Р. каро́ставага каро́ставай
каро́ставае		 каро́ставага каро́ставых
Д. каро́ставаму каро́ставай каро́ставаму каро́ставым
В. каро́ставы (неадуш.)
каро́ставага (адуш.)		 каро́ставую каро́ставае каро́ставыя (неадуш.)
каро́ставых (адуш.)
Т. каро́ставым каро́ставай
каро́ставаю		 каро́ставым каро́ставымі
М. каро́ставым каро́ставай каро́ставым каро́ставых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каро́ставы чесо́точный;

○ к. клешч — зоол. зу́день, чесо́точный клещ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каросты. Кароставы сверб.

•••

Кароставы клешч гл. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ста, -ы, ДМ -сце, ж.

Заразная хвароба скуры ў чалавека і жывёл, якая суправаджаецца моцным свербам.

|| прым. каро́ставы, -ая, -ае.

○

Кароставы клешч — паразіт жывёльнага паходжання, які з’яўляецца ўзбуджальнікам каросты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зу́день м., зоол. каро́ставы клешч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клешч (род. кляшча́) м., зоол. клещ;

○ кароставы к. — чесо́точный клещ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клешч, кляшча, м.

Невялікая членістаногая жывёліна класа павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

•••

Кароставы клешч — клешч-паразіт, які выклікае і пераносіць каросту ў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)