каро́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каро́нкавы каро́нкавая каро́нкавае каро́нкавыя
Р. каро́нкавага каро́нкавай
каро́нкавае		 каро́нкавага каро́нкавых
Д. каро́нкаваму каро́нкавай каро́нкаваму каро́нкавым
В. каро́нкавы
каро́нкавага		 каро́нкавую каро́нкавае каро́нкавыя
каро́нкавых
Т. каро́нкавым каро́нкавай
каро́нкаваю		 каро́нкавым каро́нкавымі
М. каро́нкавым каро́нкавай каро́нкавым каро́нкавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каро́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Знешняя частка зуба.

2. Артапедычная канструкцыя, мікрапратэз, які пакрывае частку сапсаванага зуба з мэтай яго захавання.

Паставіць каронку.

|| прым. каро́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)