карні́лавец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карні́лавец |
карні́лаўцы |
| Р. |
карні́лаўца |
карні́лаўцаў |
| Д. |
карні́лаўцу |
карні́лаўцам |
| В. |
карні́лаўца |
карні́лаўцаў |
| Т. |
карні́лаўцам |
карні́лаўцамі |
| М. |
карні́лаўцу |
карні́лаўцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карні́лавец, ‑лаўца, м.
Удзельнік карнілаўскага мяцяжу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
корни́ловец полит. карні́лавец, -лаўца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)