ка́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ка́рны |
ка́рная |
ка́рнае |
ка́рныя |
| Р. |
ка́рнага |
ка́рнай
ка́рнае |
ка́рнага |
ка́рных |
| Д. |
ка́рнаму |
ка́рнай |
ка́рнаму |
ка́рным |
| В. |
ка́рны (неадуш.)
ка́рнага (адуш.) |
ка́рную |
ка́рнае |
ка́рныя (неадуш.)
ка́рных (адуш.) |
| Т. |
ка́рным |
ка́рнай
ка́рнаю |
ка́рным |
ка́рнымі |
| М. |
ка́рным |
ка́рнай |
ка́рным |
ка́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ка́рны, -ая, -ае.
Які мае сваёй мэтай караць каго-н.
Карныя меры.
К. атрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ка́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае сваёй мэтай караць каго‑н., прызначаны для пакарання. Карныя меры. Карныя органы. Карны атрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)