кармі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто корміць, забяспечвае пражыткам.

|| ж. кармі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кармі́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кармі́цель кармі́целі
Р. кармі́целя кармі́целяў
Д. кармі́целю кармі́целям
В. кармі́целя кармі́целяў
Т. кармі́целем кармі́целямі
М. кармі́целю кармі́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кармі́цель м. корми́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кармі́цель, ‑я, м.

Той, хто корміць, забяспечвае пражыткам, харчамі. Галя паціснула плячамі, загаварыла зноў узрушана: .. — А ён ужо не маленькі! Ён — гаспадар у хаце, карміцель дваіх дзяцей... Ваданосаў. Старая Салвесіха прыняла да сэрца тое, што забралі яе меншага сына-карміцеля, і на трэці дзень злягла ў пасцель. Сабаленка. // Пра ўсё тое, што з’яўляецца сродкам для пражыцця, крыніцай даходу. Да едакоў Спяшаецца галоўны Карміцель наш — Дзяржаўны едзе хлеб. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паі́цель-кармі́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паі́цель-кармі́цель паі́целі-кармі́целі
Р. паі́целя-кармі́целя паі́целяў-кармі́целяў
Д. паі́целю-кармі́целю паі́целям-кармі́целям
В. паі́целя-кармі́целя паі́целяў-кармі́целяў
Т. паі́целем-кармі́целем паі́целямі-кармі́целямі
М. паі́целю-кармі́целю паі́целях-кармі́целях

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паі́цель-кармі́цель м., нар.-поэт. пои́лец-корми́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кармі́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Тое, што і карміцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кармі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. гл. карміцель.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кармі́лец, -льца м., разг., см. кармі́цель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пои́лец / пои́лец и корми́лец нар.-поэт. паі́цель і кармі́цель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)