кармелі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кармелі́т |
кармелі́ты |
| Р. |
кармелі́та |
кармелі́таў |
| Д. |
кармелі́ту |
кармелі́там |
| В. |
кармелі́та |
кармелі́таў |
| Т. |
кармелі́там |
кармелі́тамі |
| М. |
кармелі́це |
кармелі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кармелі́т м., церк. кармели́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кармели́т церк. кармелі́т, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)