каркава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. карку́ю карку́ем
2-я ас. карку́еш карку́еце
3-я ас. карку́е карку́юць
Прошлы час
м. каркава́ў каркава́лі
ж. каркава́ла
н. каркава́ла
Загадны лад
2-я ас. карку́й карку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час карку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Закупорваць, затыкаць бутэльку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)