каржэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каржэ́ю каржэ́ем
2-я ас. каржэ́еш каржэ́еце
3-я ас. каржэ́е каржэ́юць
Прошлы час
м. каржэ́ў каржэ́лі
ж. каржэ́ла
н. каржэ́ла
Загадны лад
2-я ас. каржэ́й каржэ́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каржэ́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Каржа́віць, каржэць ’пакрыцца брудам, граззю’ (Др.-Падб., Гарэц.), параўн. рус. каржевина ’жалезны нагар, акаліна’, да іржа (гл.) з прэфіксам ко- (Фасмер, 2, 198).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)