карача́еўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карача́еўскі |
карача́еўская |
карача́еўскае |
карача́еўскія |
| Р. |
карача́еўскага |
карача́еўскай
карача́еўскае |
карача́еўскага |
карача́еўскіх |
| Д. |
карача́еўскаму |
карача́еўскай |
карача́еўскаму |
карача́еўскім |
| В. |
карача́еўскі (неадуш.)
карача́еўскага (адуш.) |
карача́еўскую |
карача́еўскае |
карача́еўскія (неадуш.)
карача́еўскіх (адуш.) |
| Т. |
карача́еўскім |
карача́еўскай
карача́еўскаю |
карача́еўскім |
карача́еўскімі |
| М. |
карача́еўскім |
карача́еўскай |
карача́еўскім |
карача́еўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карача́еўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карачаеўца, карачаеўцаў, належыць ім. Карачаеўская культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карача́еўцы, -аў, адз. -ча́евец, -ча́еўца, м.
Адзін з народаў, які насяляе Карачаева-Чаркескую Рэспубліку, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. карача́еўка, -і, ДМ -ча́еўцы, мн. -і, -ча́евак.
|| прым. карача́еўскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карача́евский карача́еўскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)