караце́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Сорт морквы з кароткім акруглым коранем; мышатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караце́лька

‘сорт морквы; жанр гумарэсак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. караце́лька караце́лькі
Р. караце́лькі караце́лек
Д. караце́льцы караце́лькам
В. караце́льку караце́лькі
Т. караце́лькай
караце́лькаю		 караце́лькамі
М. караце́льцы караце́льках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

караце́лька ж., см. мыша́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караце́лька, ‑і, ДМ ‑льцы, Р мн. ‑лек; ж.

1. Сорт морквы з кароткім акруглым коранем.

2. Жарт. Пра кароткія афарыстычныя літаратурныя жанры (выслоўі, эпіграмы і пад.). Мініяцюры, Каламбуры, Карацелькі... Глытаеш, нібы карамелькі! Валасевіч.

[Ад лац. carota — морква.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыша́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Сорт морквы з кароткім акругленым коранем; карацелька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароте́ль бот. караце́лька, -кі ж., мыша́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)