карау́льный

1. прил. караву́льны, вартаўні́чы, вартавы́;

2. сущ. караву́льны, -нага м., вартавы́, -во́га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караву́льны

1. прил. карау́льный;

~нае памяшка́нне — карау́льное помеще́ние;

2. в знач. сущ. карау́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вартаўні́чы

1. сторожево́й, карау́льный;

2.: ~чая бу́дка сторо́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вартавы́

1. прил. сторожево́й;

о́е су́дна — сторожево́е су́дно;

в. ка́тар — сторожеви́к;

2. в знач. сущ. часово́й; карау́льный;

зме́на ~вы́х — сме́на часовы́х;

3. в знач. сущ. страж;

а́рмія — ве́рны в. Радзі́мыа́рмия — ве́рный страж Ро́дины;

ы́я агні́ — сторожевы́е огни́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)