караты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца каратэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. караты́ст караты́сты
Р. караты́ста караты́стаў
Д. караты́сту караты́стам
В. караты́ста караты́стаў
Т. караты́стам караты́стамі
М. караты́сце караты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

караты́ст м. карати́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца каратэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)