карата́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. карата́ж
Р. карата́жу
Д. карата́жу
В. карата́ж
Т. карата́жам
М. карата́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карата́ж, -жу м., геол. карота́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карата́ж, ‑у, м.

Геафізічнае даследаванне буравых свідравін.

[Фр. carrottage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ма-карата́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́ма-карата́ж га́ма-карата́жы
Р. га́ма-карата́жу га́ма-карата́жаў
Д. га́ма-карата́жу га́ма-карата́жам
В. га́ма-карата́ж га́ма-карата́жы
Т. га́ма-карата́жам га́ма-карата́жамі
М. га́ма-карата́жы га́ма-карата́жах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карота́ж геол. карата́ж, -жу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карата́жнік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць каратаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)