кара́сік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кара́сік |
кара́сікі |
| Р. |
кара́сіка |
кара́сікаў |
| Д. |
кара́сіку |
кара́сікам |
| В. |
кара́сіка |
кара́сікаў |
| Т. |
кара́сікам |
кара́сікамі |
| М. |
кара́сіку |
кара́сіках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кара́сік м., уменьш.-ласк. кара́сик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кара́сик уменьш.-ласк. кара́сік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)