карапу́зік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карапу́зік |
карапу́зікі |
| Р. |
карапу́зіка |
карапу́зікаў |
| Д. |
карапу́зіку |
карапу́зікам |
| В. |
карапу́зіка |
карапу́зікаў |
| Т. |
карапу́зікам |
карапу́зікамі |
| М. |
карапу́зіку |
карапу́зіках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карапу́зік м., разг., шутл. карапу́зик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карапу́зік, ‑а, м.
Разм. жарт. Тое, што і карапуз. Адзін карапузік, з сінім ад чарніц ротам, відаць, за камандзіра ў іх быў. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карапу́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., жарт.).
Пра малое дзіця.
|| памянш.-ласк. карапу́зік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)