каранда́шык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каранда́шык |
каранда́шыкі |
| Р. |
каранда́шыка |
каранда́шыкаў |
| Д. |
каранда́шыку |
каранда́шыкам |
| В. |
каранда́шык |
каранда́шыкі |
| Т. |
каранда́шыкам |
каранда́шыкамі |
| М. |
каранда́шыку |
каранда́шыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каранда́шык м., уменьш. каранда́шик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каранда́шик уменьш. ало́вачак, -чка м., каранда́шык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)