Кара́ндашы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кара́ндашы
Р. Кара́ндашаў
Д. Кара́ндашам
В. Кара́ндашы
Т. Кара́ндашамі
М. Кара́ндашах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каранда́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каранда́ш карандашы́
Р. карандаша́ карандашо́ў
Д. карандашу́ карандаша́м
В. каранда́ш карандашы́
Т. карандашо́м карандаша́мі
М. карандашы́ карандаша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каранда́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Тое, што і аловак.

Каляровыя карандашы.

◊

Браць на карандаш — звяртаць на што-н. увагу, запісваць для памяці.

|| прым. каранда́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазастру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Застругаць усё, многае. Пазастругваць палкі. Пазастругваць карандашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранда́ш, ‑а, м.

Прылада для пісьма, чарчэння, малявання ў форме тонкай палачкі з графітавым або іншым сардэчнікам; аловак. Просты карандаш. Хімічны карандаш. Каляровыя карандашы. Маляваць карандашом.

•••

Браць (узяць) на карандаш гл. браць.

[Ад цюрк. кара — чорны і таш, даш — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)