кара́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кара́ля кара́лі
Р. кара́лі кара́ляў
Д. кара́лі кара́лям
В. кара́лю кара́лі
Т. кара́ляй
кара́ляю		 кара́лямі
М. кара́лі кара́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каро́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каро́ль каралі́
Р. караля́ каралёў
Д. каралю́ караля́м
В. караля́ каралёў
Т. каралём караля́мі
М. каралю́ караля́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́цэ-каро́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́цэ-каро́ль ві́цэ-каралі́
Р. ві́цэ-караля́ ві́цэ-каралё́ў
Д. ві́цэ-каралю́ ві́цэ-караля́м
В. ві́цэ-караля́ ві́цэ-каралё́ў
Т. ві́цэ-каралё́м ві́цэ-караля́мі
М. ві́цэ-каралю́ ві́цэ-караля́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карале́ўна, -ы, мн. -ы, -ле́вен і -ле́ўнаў, ж.

Дачка караля (звычайна ў казках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́лі, -яў, адз. кара́ля, -і, ж.

Пацеркі з каралавых або іншых каштоўных камянёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карале́віч, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.; нар.-паэт.).

Сын караля (звычайна ў казках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́ліна

‘адна караля’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кара́ліна кара́ліны
Р. кара́ліны кара́лін
Д. кара́ліне кара́лінам
В. кара́ліну кара́ліны
Т. кара́лінай
кара́лінаю		 кара́лінамі
М. кара́ліне кара́лінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шах², -а, мн. -і, -аў, м.

У шахматнай гульні: нападзенне якой-н. фігурай або пешкай на караля праціўніка, якое стварае яму пагрозу.

Аб’явіць ш.

Ш. каралю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́лі, -ляў (ед. кара́ля ж.) бу́сы, мони́сто ср.; ожере́лье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ракіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

У шахматнай гульні — адначасовы ход каралём і ладдзёй, калі караля пераносяць цераз адно поле ў бок ладдзі, а ладдзю пераносяць цераз караля і ставяць побач з ім.

[Ад фр. roc — ладдзя (у шахматах).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)