кара́льны, -ая, -ае (афіц.).

Які падлягае пакаранню, цягне за сабой пакаранне.

К. учынак.

|| наз. кара́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́льны кара́льная кара́льнае кара́льныя
Р. кара́льнага кара́льнай
кара́льнае		 кара́льнага кара́льных
Д. кара́льнаму кара́льнай кара́льнаму кара́льным
В. кара́льны (неадуш.)
кара́льнага (адуш.)		 кара́льную кара́льнае кара́льныя (неадуш.)
кара́льных (адуш.)
Т. кара́льным кара́льнай
кара́льнаю		 кара́льным кара́льнымі
М. кара́льным кара́льнай кара́льным кара́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кара́льны

1. юр. наказу́емый;

2. кара́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які падлягае пакарання), цягне за сабой пакаранне. Каральны ўчынак. Каральнае парушэнне законнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́емый кара́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наказу́емый кара́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)