Карале́ўскія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Карале́ўскія
Р. Карале́ўскіх
Д. Карале́ўскім
В. Карале́ўскія
Т. Карале́ўскімі
М. Карале́ўскіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карале́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карале́ўскі карале́ўская карале́ўскае карале́ўскія
Р. карале́ўскага карале́ўскай
карале́ўскае		 карале́ўскага карале́ўскіх
Д. карале́ўскаму карале́ўскай карале́ўскаму карале́ўскім
В. карале́ўскі (неадуш.)
карале́ўскага (адуш.)		 карале́ўскую карале́ўскае карале́ўскія (неадуш.)
карале́ўскіх (адуш.)
Т. карале́ўскім карале́ўскай
карале́ўскаю		 карале́ўскім карале́ўскімі
М. карале́ўскім карале́ўскай карале́ўскім карале́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́цэ-карале́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́цэ-карале́ўскі ві́цэ-карале́ўская ві́цэ-карале́ўскае ві́цэ-карале́ўскія
Р. ві́цэ-карале́ўскага ві́цэ-карале́ўскай
ві́цэ-карале́ўскае		 ві́цэ-карале́ўскага ві́цэ-карале́ўскіх
Д. ві́цэ-карале́ўскаму ві́цэ-карале́ўскай ві́цэ-карале́ўскаму ві́цэ-карале́ўскім
В. ві́цэ-карале́ўскі
ві́цэ-карале́ўскага		 ві́цэ-карале́ўскую ві́цэ-карале́ўскае ві́цэ-карале́ўскія
ві́цэ-карале́ўскіх
Т. ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскай
ві́цэ-карале́ўскаю		 ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскімі
М. ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскай ві́цэ-карале́ўскім ві́цэ-карале́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Ла́гва ’высокая бочка з накрыўкай, у якой трымаюць муку, крупу і інш.’, лаговочка ’тс’, лагвіца, лагуўка, лагуцька ’невялікая драўляная бочка з накрыўкай для сала’ (зах.-палес., З нар. сл.), лагвіца, лагвыця ’тс’ (Сіг.), ст.-бел. лагвица ’сасуд для віна, вады’, ’пасудзіна, чаша’ (з XVI ст. — у Сірыны, у Хроніцы М. Бельскага, у Рэвізіях каралеўскіх пушчаў), лагвіца падарожны сасуд для напіткаў’, ’падатак, памер якога быў нявызначаны’ (Гарб.). Рус. лаговка ’посуд для малака© лагвіца ’кубак’, ц.-слав. лагвсц польск. łagiew, lagwa ’драўляны падарожны посуд для напіткаў’ (з XV ст.), lagiew ’бочачка’, н.-луж. łagwja ’бутэлька, збан’, ’скураны мяшок’, в.-луж. lahej ’бутэлька, збан’, чэш. láhev ’бутэлька’, ст.-чэш. у форме Шшісё, мар. lävica ’драўляная пасудзіна для вады’, славац. ľagvice ’тс’ (запазыч. з польск. паводле Махэка₂, 317), славен. lagev, lägva ’вінная бочка’, lagev, lägve ’бутэлька’, серб.-харв. lägav, lagva ’бочка’. Позняе прасл. lagy, lagwe ’посуд для вадкасцей, бочачка, скураны мяшок’ запазычана са ст.-в.-ням. *läga (с.-в.-ням. lägen, баварск. lagen ’сасуд для піцця, мера’Хлац. lagōna/ lagūna/lagena ’бутэлька, збан для віна’ < грэч. λάγΰνος ’тс’ (Фасмер, 1, 445–446; Бернекер, 1, 685; Слаўскі, 4, 424–425).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)