карале́ўна, -ы, мн. -ы, -ле́вен і -ле́ўнаў, ж.

Дачка караля (звычайна ў казках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карале́ўна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карале́ўна карале́ўны
Р. карале́ўны карале́вен
карале́ўнаў
Д. карале́ўне карале́ўнам
В. карале́ўну карале́вен
карале́ўнаў
Т. карале́ўнай
карале́ўнаю		 карале́ўнамі
М. карале́ўне карале́ўнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карале́ўна м., фольк. короле́вна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карале́ўна, ‑ы; Р мн. ‑левен; ж.

Уст. і нар.-паэт. Дачка караля. Справілі вяселле, і стаў сіраціна Янка мужам каралеўны. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

короле́вна уст., фольк. карале́ўна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)