каракуляво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па каракуляводстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каракуляво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каракуляво́д каракуляво́ды
Р. каракуляво́да каракуляво́даў
Д. каракуляво́ду каракуляво́дам
В. каракуляво́да каракуляво́даў
Т. каракуляво́дам каракуляво́дамі
М. каракуляво́дзе каракуляво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каракуляво́д м. каракулево́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каракуляво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спецыяліст па каракуляводству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каракулево́д с.-х. каракуляво́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)