каракульча́, -ы́, ж.

Мех са шкурак неданошаных ягнят каракульскіх авечак.

Паліто з каракульчы.

|| прым. каракульчо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каракульча́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каракульча́
Р. каракульчы́
Д. каракульчы́
В. каракульчу́
Т. каракульчо́й
каракульчо́ю
М. каракульчы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каракульча́ ж. каракульча́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каракульча́ каракульча́, -чы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каракульча́, ‑ы, ж.

Шкурка неданошаных ягнят каракульскіх авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)