Каракару́м

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каракару́м
Р. Каракару́ма
Д. Каракару́му
В. Каракару́м
Т. Каракару́мам
М. Каракару́ме

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Каракору́м (горы) Каракару́м, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)