карака́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карака́л |
карака́лы |
| Р. |
карака́ла |
карака́лаў |
| Д. |
карака́лу |
карака́лам |
| В. |
карака́ла |
карака́лаў |
| Т. |
карака́лам |
карака́ламі |
| М. |
карака́ле |
карака́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карака́л м., зоол. карака́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карака́л зоол. карака́л, -ла м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карака́л, ‑а, м.
Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)