каравя́к, -у́, м. (разм.).

Каровін гной (у 2 знач.).

Каравяком з глінаю абмазваюць яблыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каравя́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. каравя́к
Р. каравяку́
Д. каравяку́
В. каравя́к
Т. каравяко́м
М. каравяку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каравя́к, -ку́ м. (коровий помёт) коровя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каравя́к, ‑у, м.

Разм. Каровін кал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)