карава́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карава́нны карава́нная карава́ннае карава́нныя
Р. карава́ннага карава́ннай
карава́ннае		 карава́ннага карава́нных
Д. карава́ннаму карава́ннай карава́ннаму карава́нным
В. карава́нны (неадуш.)
карава́ннага (адуш.)		 карава́нную карава́ннае карава́нныя (неадуш.)
карава́нных (адуш.)
Т. карава́нным карава́ннай
карава́ннаю		 карава́нным карава́ннымі
М. карава́нным карава́ннай карава́нным карава́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карава́нны карава́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карава́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каравана. Караванны гандаль. // Па якім праходзяць караваны (у 1 знач.). Караванны шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карава́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Група ўючных жывёл, якія перавозяць грузы і людзей (у пустыні, у стэпе).

К. вярблюдаў.

2. Група суднаў, якія ідуць адно за адным.

|| прым. карава́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карава́нный карава́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)