карава́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карава́йны |
карава́йная |
карава́йнае |
карава́йныя |
| Р. |
карава́йнага |
карава́йнай
карава́йнае |
карава́йнага |
карава́йных |
| Д. |
карава́йнаму |
карава́йнай |
карава́йнаму |
карава́йным |
| В. |
карава́йны (неадуш.)
карава́йнага (адуш.) |
карава́йную |
карава́йнае |
карава́йныя (неадуш.)
карава́йных (адуш.) |
| Т. |
карава́йным |
карава́йнай
карава́йнаю |
карава́йным |
карава́йнымі |
| М. |
карава́йным |
карава́йнай |
карава́йным |
карава́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карава́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да каравая. Каравайнае цеста.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карава́й, -я, мн. -і, -яў, м.
Вясельны абрадавы пірог круглай формы або вялікая булка, спечаная для якой-н. урачыстасці, свята.
Частаваць караваем.
|| прым. карава́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)