карабі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карабі́навы карабі́навая карабі́навае карабі́навыя
Р. карабі́навага карабі́навай
карабі́навае		 карабі́навага карабі́навых
Д. карабі́наваму карабі́навай карабі́наваму карабі́навым
В. карабі́навы (неадуш.)
карабі́навага (адуш.)		 карабі́навую карабі́навае карабі́навыя (неадуш.)
карабі́навых (адуш.)
Т. карабі́навым карабі́навай
карабі́наваю		 карабі́навым карабі́навымі
М. карабі́навым карабі́навай карабі́навым карабі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карабі́навы караби́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карабі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вінтоўка з пакарочаным ствалом.

|| прым. карабі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караби́новый карабі́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)