караба́ціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. караба́ціна караба́ціны
Р. караба́ціны караба́цін
Д. караба́ціне караба́цінам
В. караба́ціну караба́ціны
Т. караба́цінай
караба́цінаю		 караба́цінамі
М. караба́ціне караба́цінах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

караба́ціна, ‑ы, ж.

Выгіб, скрыўленне, няроўнасць. Чэшучы, выгнаць карабаціну ў бервяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)