кап’ё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кап’ё́ ко́п’і
Р. кап’я́ ко́п’яў
Д. кап’ю́ ко́п’ям
В. кап’ё́ ко́п’і
Т. кап’ём ко́п’ямі
М. кап’і́ ко́п’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кап’ё, -я́, мн. ко́п’і і (з ліч. 2, 3, 4) кап’і́, ко́п’яў, н.

1. Даўнейшая колючая або кідальная зброя ў форме доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам.

2. Лёгкаатлетычны снарад (у 3 знач.), а таксама спартыўная дысцыпліна, звязаная з кіданнем гэтага снарада.

Кіданне кап’я.

◊

Ламаць коп’і — спрачацца з-за чаго-н., адстойваць сваю думку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кап’ё ср. копьё;

◊ лама́ць ко́п’і — лома́ть ко́пья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кап’ё, ‑я; мн. коп’і, ‑яў; н.

Даўнейшая колючая або кідальная зброя ў форме доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам. // Спартыўны снарад такой формы. Кідаць кап’ё.

•••

Ламаць коп’і гл. ламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кап’ё ’дзіда’, ’спартыўны снарад у форме дзіды’ (ТСБМ, Сержп. Трам.). Укр. копия́ ’дзіда, піка’, рус. копьё, ст.-польск. kopije, kopija, н.-луж. koṕe, kopjo, чэш. kopí, мар. kopija, славац. kopija, славен. kopjȇ, серб.-харв. ко̏пље, kȍpje, макед. копје, балг. ко́пие, копе, ст.-слав. копиѥ кап’ё’. Прасл. kopьje/kopьja (прыметнікі) < kopьje dervo ’дрэўка, якім б’юць, колюць’ < kop‑ti (Трубачоў, Эт. сл., 11, 40–41).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кап’які́дальнік, ‑а, м.

Спартсмен, які кідае кап’ё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіда́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен, які кідае дыск, кап’ё, молат і інш.

|| ж. кіда́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кіда́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіда́льнік, ‑а, м.

Спартсмен, які кідае дыск, кап’ё, молат і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарпу́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гарпуна. Гарпуннае кап’ё. Гарпунны трос. Гарпунная гармата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

копьё​I ср. кап’ё, -п’я́ ср.; дзі́да, -ды ж.;

◊

лома́ть ко́пья лама́ць ко́п’і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)