капі́тул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капі́тул капі́тулы
Р. капі́тула капі́тулаў
Д. капі́тулу капі́тулам
В. капі́тул капі́тулы
Т. капі́тулам капі́туламі
М. капі́туле капі́тулах

Іншыя варыянты: капіту́л.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капіту́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капіту́л капіту́лы
Р. капіту́ла капіту́лаў
Д. капіту́лу капіту́лам
В. капіту́л капіту́лы
Т. капіту́лам капіту́ламі
М. капіту́ле капіту́лах

Іншыя варыянты: капі́тул.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капіту́л м., в разн. знач. капиту́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капі́тул, ‑а, м.

1. Калегія духоўных асоб пры епіскапе ў каталіцкай і англіканскай царкве.

2. Сход членаў рыцарскага ці манаскага ордэна; кіруючы орган ордэна.

3. У дарэвалюцыйнай Расіі — установа, якая займалася ўзнагароджваннем ордэнамі.

[Лац. capitulum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капи́тул в разн. знач. капі́тул, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)