капіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па капіраванні.

|| ж. капіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капіро́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капіро́ўшчык капіро́ўшчыкі
Р. капіро́ўшчыка капіро́ўшчыкаў
Д. капіро́ўшчыку капіро́ўшчыкам
В. капіро́ўшчыка капіро́ўшчыкаў
Т. капіро́ўшчыкам капіро́ўшчыкамі
М. капіро́ўшчыку капіро́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капіро́ўшчык м. копиро́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капіро́ўшчык, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца капіроўкай, капіраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

копиро́вщик капіро́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капіро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да капіроўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капірава́льшчык, ‑а, м.

Тое, што і капіроўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)