капяну́ць гл. капа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капяну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. капяну́ капянё́м
2-я ас. капяне́ш капеняце́
3-я ас. капяне́ капяну́ць
Прошлы час
м. капяну́ў капяну́лі
ж. капяну́ла
н. капяну́ла
Загадны лад
2-я ас. капяні́ капяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час капяну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капяну́ць,

гл. капануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капну́ць и капяну́ць сов., однокр., прям., перен. копну́ть;

~ну́ў рыдлёўкай зямлю́ — копну́л за́ступом зе́млю;

тут то́лькі ~ні́ — адра́зу заўва́жыш недахо́пы — тут то́лько копни́ — сра́зу заме́тишь недоста́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капану́ць і капяну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Тое, што і капну́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што.

1. Размякчаць, рыхліць верхні слой глебы, аддзяляючы і падымаючы (лапатай, матыкай і пад.).

К. агарод.

2. Выкідваючы, выбіраючы зямлю, рабіць паглыбленне.

К. яму.

3. Выкопваць, даставаць што-н. з зямлі.

К. бульбу.

◊

Капаць яму — рыхтаваць пагібель, тварыць зло каму-н.

|| зак. вы́капаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 2 і 3 знач.).

|| аднакр. капну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.) і капяну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -пеняце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.; разм.).

|| наз. капа́нне, -я, н. і ко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. капа́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

копну́ть сов., однокр. капяну́ць, капну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)