капы́тныя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. капы́тныя
Р. капы́тных
Д. капы́тным
В. капы́тных
Т. капы́тнымі
М. капы́тных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капы́тныя сущ., мн., зоол. копы́тные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капы́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. капы́тны капы́тная капы́тнае капы́тныя
Р. капы́тнага капы́тнай
капы́тнае		 капы́тнага капы́тных
Д. капы́тнаму капы́тнай капы́тнаму капы́тным
В. капы́тны (неадуш.)
капы́тнага (адуш.)		 капы́тную капы́тнае капы́тныя (неадуш.)
капы́тных (адуш.)
Т. капы́тным капы́тнай
капы́тнаю		 капы́тным капы́тнымі
М. капы́тным капы́тнай капы́тным капы́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

капы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да капыта, капытоў. Капытныя хваробы. // Які мае капыты. Капытныя жывёлы.

2. у знач. наз. капы́тныя, ‑ых. Назва атрада млекакормячых, у якіх фалангі пальцаў пакрыты капытамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

копы́тные мн., сущ., зоол. капы́тныя, -ных, ед. капы́тнае, -нага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вікун’я ’капытныя жывёлы, крыху падобныя да вярблюдаў, Auchenia vicunna, Camelus vicunna’ (КТС). Запазычана з рус. вику́нья < перуанск. wikunia. Параўн. таксама вігонь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)