Капы́тка ’жаночы галаўны ўбор з матэрыі’ (Шатал.). Назва звязана з формай убору. Ці запазычаны з польск. kapica, kapka ’чапец’? (гл. Слаўскі, 2, 54–55).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капыто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капыто́к капыткі́
Р. капытка́ капытко́ў
Д. капытку́ капытка́м
В. капыто́к капыткі́
Т. капытко́м капытка́мі
М. капытку́ капытка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)