назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ка́пы | ||
| ка́пу | ка́паў | |
| ка́пу | ка́пам | |
| ка́пы | ||
| ка́пам | ка́памі | |
| ка́пе | ка́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ка́пы | ||
| ка́пу | ка́паў | |
| ка́пу | ка́пам | |
| ка́пы | ||
| ка́пам | ка́памі | |
| ка́пе | ка́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выклічнік
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ужываецца для перадачы гуку, які ўтвараецца ад удару каплі вады, вадкасці аб якую‑н. паверхню.
Наплыў, нараст на ствале дрэва, які ўтвараецца ў выніку мясцовага разрастання тканкі і скарыстоўваецца на дробныя такарныя і сталярныя вырабы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Першая састаўная частка складаных слоў са
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ка́па, -ы,
Узорыстае пікейнае пакрывала на ложак.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ка́пельніца, ‑ы,
1. Бутэлечка з прыстасаваннем у горлачку для адлічвання капель (пры пераліванні крыві, увядзенні лякарстваў і пад.).
2. Тое, што і піпетка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́па
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ка́па | ка́пы | |
| ка́пы | ||
| ка́пе | ка́пам | |
| ка́пу | ка́пы | |
| ка́пай ка́паю |
ка́памі | |
| ка́пе | ка́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)