каніце́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каніце́льны каніце́льная каніце́льнае каніце́льныя
Р. каніце́льнага каніце́льнай
каніце́льнае		 каніце́льнага каніце́льных
Д. каніце́льнаму каніце́льнай каніце́льнаму каніце́льным
В. каніце́льны (неадуш.)
каніце́льнага (адуш.)		 каніце́льную каніце́льнае каніце́льныя (неадуш.)
каніце́льных (адуш.)
Т. каніце́льным каніце́льнай
каніце́льнаю		 каніце́льным каніце́льнымі
М. каніце́льным каніце́льнай каніце́льным каніце́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каніце́льны каните́льный;

~ная вытво́рчасць — каните́льное произво́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каніце́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каніцелі (у 1 знач.).

2. перан. Нудны, зацяжны. Каніцельная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніце́ль, -і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная нітка для вышывання.

2. перан. Нуднае, зацяжное вырашэнне якой-н. справы, валакіта.

|| прым. каніце́льны, -ая, -ае.

Каніцельная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каните́льный​I каніце́льны;

каните́льное произво́дство каніце́льная вытво́рчасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)