ка́нін

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́нін ка́ніна ка́ніна ка́ніны
Р. ка́нінага ка́нінай
ка́нінае		 ка́нінага ка́ніных
Д. ка́нінаму ка́нінай ка́нінаму ка́ніным
В. ка́нін (неадуш.)
ка́нінага (адуш.)		 ка́ніну ка́ніна ка́ніны (неадуш.)
ка́ніных (адуш.)
Т. ка́ніным ка́нінай
ка́нінаю		 ка́ніным ка́нінымі
М. ка́ніным ка́нінай ка́ніным ка́ніных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чи́бисовый кні́гаўчын, ка́нін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)