канько́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
канько́вы |
канько́вая |
канько́вае |
канько́выя |
| Р. |
канько́вага |
канько́вай
канько́вае |
канько́вага |
канько́вых |
| Д. |
канько́ваму |
канько́вай |
канько́ваму |
канько́вым |
| В. |
канько́вы (неадуш.)
канько́вага (адуш.) |
канько́вую |
канько́вае |
канько́выя (неадуш.)
канько́вых (адуш.) |
| Т. |
канько́вым |
канько́вай
канько́ваю |
канько́вым |
канько́вымі |
| М. |
канько́вым |
канько́вай |
канько́вым |
канько́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канькі́, -о́ў, адз. канёк, -нька́, м.
1. Спартыўны інвентар, які складаецца са спецыялізаванага абутку і прымацаваных да яго рухомых ці нерухомых вузкіх сталёвых палазкоў; прызначаны для катання на лёдзе.
Фігурныя к.
2. Канькабежны спорт (разм.).
Мой любімы спорт — к.
|| прым. канько́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)