Канькі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Канькі́
Р. Канько́ў
Д. Канька́м
В. Канькі́
Т. Канька́мі
М. Канька́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канькабе́жны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да катання на каньках.

К. спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

като́к¹, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Пакрытая лёдам гарызантальная пляцоўка для катання на каньках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прако́ўзацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Правесці які-н. час коўзаючыся.

Паўдня пракоўзаўся на каньках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ролікабе́жны, -ая, -ае.

У выразе: ролікабежны спорт — спартыўныя практыкаванні і спаборніцтвы на ролікавых каньках: скорасны бег, хакей, фігурнае катанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канёк

‘памянш. да конь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канёк канькі́
Р. канька́ канько́ў
Д. каньку́ канька́м
В. канька́ канько́ў
Т. канько́м канька́мі
М. каньку́ канька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канёк

‘вузкі сталёвы палазок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канёк канькі́
Р. канька́ канько́ў
Д. каньку́ канька́м
В. канёк канькі́
Т. канько́м канька́мі
М. каньку́ канька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фігуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца фігурным катаннем на каньках.

|| ж. фігуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скарахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які вельмі хутка ходзіць, а таксама спартсмен — спецыяліст па хадзьбе, бегу (на лыжах, каньках).

2. уст. Пасыльны, ганец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паката́цца сов. поката́ться;

п. на канька́х — поката́ться на конька́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)