канфу́зіцца, -фу́жуся, -фу́зішся, -фу́зіцца; незак. (разм.).

Адчуваць няёмкасць; саромецца, бянтэжыцца.

К. на людзях.

|| зак. сканфу́зіцца, -фу́жуся, -фу́зішся, -фу́зіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфу́зіцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канфу́жуся канфу́зімся
2-я ас. канфу́зішся канфу́зіцеся
3-я ас. канфу́зіцца канфу́зяцца
Прошлы час
м. канфу́зіўся канфу́зіліся
ж. канфу́зілася
н. канфу́зілася
Загадны лад
2-я ас. канфу́зься канфу́зьцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час канфу́зячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канфу́зіцца несов. конфу́зиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́зіцца, ‑фужуся, ‑фузішся, ‑фузіцца; незак.

Прыходзіць у замяшанне, адчуваць няёмкасць; саромецца, бянтэжыцца. Дзяўчына слухала яго, чамусьці сама канфузілася і старалася хутчэй пайсці ад Казіка. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сканфу́зіцца гл. канфузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конфу́зиться канфу́зіцца, саро́мецца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́злівы, -ая, -ае (разм.).

Які лёгка канфузіцца, бянтэжыцца; сарамлівы.

|| наз. канфу́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заканфу́зіцца, ‑фужуся, ‑фузішся, ‑фузіцца; зак.

Разм. Пачаць канфузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́злівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка канфузіцца, бянтэжыцца; сарамлівы. Канфузлівая дзяўчына. □ На фронце [Саламон] не быў ні палахлівыя, ні канфузлівым, а тут — канфузіцца... Бядуля. // Які выражае канфуз, збянтэжанасць. Канфузлівы выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саро́мецца, -еюся, -еешся, -еецца; незак.

1. Адчуваць сорам, няёмкасць за свае ўчынкі, паводзіны і пад.

С. расказаць пра сваю віну.

С. свайго бруднага адзення.

2. Бянтэжыцца, канфузіцца.

С. незнаёмых людзей.

С. пець.

Не трэба с. сваіх слёз.

|| зак. асаро́міцца, -млюся, -мішся, -міцца (да 1 знач.) і пасаро́мецца, -еюся, -еешся, -еецца.

Дзяцей бы пасаромелася!

Пасаромеўся позна званіць сябру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)