канфу́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канфу́зны канфу́зная канфу́знае канфу́зныя
Р. канфу́знага канфу́знай
канфу́знае		 канфу́знага канфу́зных
Д. канфу́знаму канфу́знай канфу́знаму канфу́зным
В. канфу́зны (неадуш.)
канфу́знага (адуш.)		 канфу́зную канфу́знае канфу́зныя (неадуш.)
канфу́зных (адуш.)
Т. канфу́зным канфу́знай
канфу́знаю		 канфу́зным канфу́знымі
М. канфу́зным канфу́знай канфу́зным канфу́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канфу́зны конфу́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфу́зны, ‑ая, ‑ае.

Які канфузіць, ставіць у няёмкае становішча. Канфузны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́з, -у, м. (разм.).

Стан няёмкасці, збянтэжанасці; няёмкае, часам смешнае становішча.

Вось такі к. здарыўся.

|| прым. канфу́зны, -ая, -ае.

К. выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конфу́зный разг. канфу́зны, саро́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)