канты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Зборнік каталіцкіх малітоўных песень і кантаў².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канты́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канты́чка канты́чкі
Р. канты́чкі канты́чак
Д. канты́чцы канты́чкам
В. канты́чку канты́чкі
Т. канты́чкай
канты́чкаю		 канты́чкамі
М. канты́чцы канты́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канты́чка ж., уст. католи́ческий моли́твенник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Уст. Зборнік каталіцкіх царкоўных песень і кантаў ​2. З кантычкамі ў руках маліліся на касцельным ганку некалькі жанчын. Чорны.

[Польск. kantyczka.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канты́чка ’зборнік духоўных песень і кантаў’, (ТСБМ, Нас., Гарэц., Нік. Очерки) запазычана з польск. kantyczka ’тс’, якое з лац. canticum ’песня, спеў’ (Слаўскі, 2, 46).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малітоўнік, трэбнік / у католікаў: кантычка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)