ка́нтавы
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ка́нтавы |
ка́нтавая |
ка́нтавае |
ка́нтавыя |
| Р. |
ка́нтавага |
ка́нтавай
ка́нтавае |
ка́нтавага |
ка́нтавых |
| Д. |
ка́нтаваму |
ка́нтавай |
ка́нтаваму |
ка́нтавым |
| В. |
ка́нтавы (неадуш.)
ка́нтавага (адуш.) |
ка́нтавую |
ка́нтавае |
ка́нтавыя (неадуш.)
ка́нтавых (адуш.) |
| Т. |
ка́нтавым |
ка́нтавай
ка́нтаваю |
ка́нтавым |
ка́нтавымі |
| М. |
ка́нтавым |
ка́нтавай |
ка́нтавым |
ка́нтавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кант¹, -а, М ка́нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Востры край, рабро чаго-н.
К. стала.
2. Каляровы шнурок, аблямоўка па краях або швах адзення, часцей форменнага.
3. Палоска, якой абклеены (абведзены) па краях у выглядзе рамкі малюнак, табліца і пад.
|| памянш. ка́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. ка́нтавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)