кантава́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кантава́льнік |
кантава́льнікі |
| Р. |
кантава́льніка |
кантава́льнікаў |
| Д. |
кантава́льніку |
кантава́льнікам |
| В. |
кантава́льнік |
кантава́льнікі |
| Т. |
кантава́льнікам |
кантава́льнікамі |
| М. |
кантава́льніку |
кантава́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кантава́льнік м., спец. кантова́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кантава́льнік, ‑а, м.
Спец. Механізм для кантоўкі (паварочвання) загатовак, дэталей вырабаў і саміх вырабаў пры іх апрацоўцы, упакоўцы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантова́тель спец. кантава́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)