кансо́рцыум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кансо́рцыум кансо́рцыумы
Р. кансо́рцыума кансо́рцыумаў
Д. кансо́рцыуму кансо́рцыумам
В. кансо́рцыум кансо́рцыумы
Т. кансо́рцыумам кансо́рцыумамі
М. кансо́рцыуме кансо́рцыумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансо́рцыум м., эк. консо́рциум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кансо́рцыум, ‑а, м.

Часовае пагадненне паміж некалькімі капіталістычнымі банкамі або прамысловымі кампаніямі для сумеснага правядзення фінансавых і інш. аперацыя.

[Ад лац. consortium — саўдзел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

консо́рциум эк. кансо́рцыум, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)